Η επέκεινα χώρα

Από το 2010 επιλέξαμε το δικαίωμα του χωριού και της φύσης, τη γνώση και το περπάτημα, το walking & talking, την αναζήτηση, την ποιότητα, την προσωπική εξέλιξη και την ευεξία. Δημιουργήσαμε την επέκεινα χώρα. Λέξη λυτρωτική, επέκεινα, προηγούμενο ή σε έναν βαθμό μεγαλύτερο από τη γνώση ή την εμπειρία, το άγνωστο που προσπαθούμε συνεχώς να κατακτήσουμε, τη αναζήτηση μιας γενικής θεωρίας του κόσμου.

Η επέκεινα χώρα βρίσκεται σε υψόμετρο 1.035μ. στη Βίτσα έναν χαρακτηρισμένο παραδοσιακό οικισμό, ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά και εύκολα προσβάσιμα χωριά του Ζαγορίου (46), με μοναδικό ιστορικό, πολιτιστικό και οικολογικό ενδιαφέρον, γραμμένο στην πέτρα, στην καρδιά του Εθνικού Πάρκου Βόρειας Πίνδου, του μεγαλύτερου εθνικού πάρκου της Ελλάδας, παγκοσμίως αυθεντικού.

Η επέκεινα χώρα ιδρύθηκε στο έδαφος της παλιάς ιδιοκτησίας. Η υποδομή ανάγεται στην περίοδο μεταξύ του 1750-1880 και συμπεριλαμβάνει το κυρίως σπίτι της οικογένειας, το αλώνι στο οποίο γινόταν η παραγωγή των σιτηρών, τα λεγόμενα αχούρια όπου οι αγελάδες, τα βόδια και τα πρόβατα έβρισκαν την τροφή τους, το πέτρινο στέγαστρο για την κλίνη των ζώων, τη «μπίμτσα» (υπόγειο κελάρι), τις δύο στέρνες στις οποίες μαζευόταν τον χειμώνα το βρόχινο νερό, το μαγεριό και το αμπάρι (χώρος αποθήκευσης οσπρίων, αλεύρου, ζάχαρης), το περιβόλι και μερικά στρέμματα γης για συγκομιδή και γεωργία. Κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η οικογένεια έφυγε από το χωριό επιδιώκοντας ένα καλύτερο μέλλον στα Γιάννενα και την Αθήνα.

 

Tη δεκαετία του 2010, με πρωτοβουλία του Νίκου Δ. Γιαννή, ξεκίνησε η ανακαίνιση της παλιάς ιδιοκτησίας. Το 2012, ολοκληρώθηκε η ανακαίνιση του κυρίως σπιτιού. Μεταξύ του 2014-2016, το πέτρινο στέγαστρο μετατράπηκε σε τρία αυτόνομα δωμάτια φιλοξενίας και ο χώρος πλάι από το στέγαστρο (μαγειρείο, αποθήκες) μετατράπηκε σε εσωτερικό πολύ-χώρο συνεδριάσεων/ home-theatre/ σαλόνι. Το μαγεριό διατηρήθηκε και το Αμπάρι μετατράπηκε σε τέταρτο δωμάτιο φιλοξενίας. Οι δύο στέρνες συντηρήθηκαν κανονικά και λειτουργούν και πάλι ως σύστημα διοχέτευσης του βρόχινου νερού.

 

Το 2018, τα έργα στο κτήριο το οποίο στεγάζονταν τα αχούρια ολοκληρώθηκαν και δημιουργήθηκε το Κτήριο Γνώση, το οποίο φιλοξενεί μια μεγάλη συλλογή βιβλίων (Βιβλιοθήκη της Φειδούς) και λειτουργεί ως ανοιχτό αναγνωστήριο στο βουνό με υπολογιστές για μελέτη και έρευνα. Το 2020, οι εργασίες στο αλώνι ολοκληρώθηκαν και τη θέση του πλέον πήρε ένα αμφιθέατρο το οποίο διατηρεί τη μορφή του αλωνιού. Το 2020 είναι επίσης ο πρώτος χρόνος - από τότε που εγκαταλείφθηκε η ιδιοκτησία - κατά τον οποίο στήθηκε «μπαξές» με ντομάτες, φρέσκα κρεμμυδάκια και άλλα ζαρζαβατικά.

 

Στην ιδιοκτησία προστέθηκε προσφάτως το όμορο Αρχοντικό Δάνου (1876), ανακηρυγμένο μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού, «ένα από τα αριστουργήματα της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής του Ζαγορίου». Το Αρχοντικό θα λειτουργήσει ως Παγκόσμιο Κέντρο Νεότητας στο Βουνό.

 

Σήμερα η έβδομη γενιά Γιαννή συνεχίζει την ιστορία και στοχεύει με την επέκεινα χώρα στην ανάπτυξη κοινοτήτων ενδιαφερόντων και πρακτικών.

 

Η επέκεινα χώρα είναι οργάνωση, ιδέα, τόπος, χρόνος, πνεύμα, στάση ζωής. Είναι η χώρα πέρα απ’ τα βουνά (Ζαγόρι), επέκεινα, στην Ήπειρο, άπειρο χώρα, τόπος γενναιοδωρίας, ανάτασης, έμπνευσης. Οικουμενικές αξίες, αλληλοκατανόηση, πλουραλισμός, ελευθερία/ες, συμμετοχή, πρόληψη και αντιμετώπιση συγκρούσεων, ομοσπονδιακή οργάνωση, ανοιχτή κοινωνία, εθελοντισμός, ειρήνη, βιοποικιλότητα, βιωσιμότητα ανθρώπου και φύσης, είναι οι αξίες και το όραμα που μας εμπνέουν.